W tym zabiegu jednym z kluczy do sukcesu jest właściwa kwalifikacja pacjenta. Oto cechy, na które warto zwrócić szczególną uwagę.
Dr Magdalena Dąbrowska o plastyce powiek
specjalista okulistyki
Plastyka powiek a ocena symetrii
W przypadku występującej asymetrii (obecna u zdecydowanej większości pacjentek) należy ustalić jej przyczynę. Możliwa jest asymetria połowy twarzy, kompensacja czołem nadmiaru skóry powiek (widoczne zmarszczki poprzeczne czoła oraz nad łukami brwiowymi). Jednostronna kompensacja uniesieniem brwi może się wiązać ze współistniejącą ptozą, czyli obniżeniem brzegu powieki. Objawem ptozy jest również asymetria w położeniu bruzdy powieki. Jest to bardzo ważny element badania kwalifikacyjnego, ponieważ wykonanie plastyki powiek bez korekty ptozy może jeszcze bardziej uwidocznić asymetrię w położeniu powiek. Dodatkowo błędem jest próba korekcji ptozy za pomocą usunięcia skóry powieki, co może prowadzić do niedomykalności powiek. Asymetrie mogą występować również z powodu wcześniejszych urazów, obecności blizn czy jednostronnego zaniku tkanki tłuszczowej oczodołu.
W zależności od przyczyny asymetrii można ją w niektórych przypadkach zmniejszyć lub zlikwidować, np. jednoczasową operacją ptozy, plikacją mięśnia okrężnego, transpozycją tłuszczu lub liftingiem brwi.
Plastyka powiek – osadzenie oczu, pozycje brwi
Osadzenie oczu określamy między innymi poprzez ocenę odległości pomiędzy brzegiem powieki górnej a brwią. W przypadku głęboko osadzonych oczu, gdzie cała powierzchnia przedtarczkowa powieki jest schowana pod łukiem brwiowym, efekt plastyki powiek może być niewidoczny (pomimo tego, że w wyniku zabiegu pacjent odczuje poprawę w zakresie komfortu oraz mniejszy będzie ucisk na gałkę oczną i uczucie zmęczenia). Wówczas należy rozważyć lifting brwi (bezpośredni, skroniowy lub lifting czoła). Pozycja brwi, szczególnie końcówki, a dokładniej jej obniżenie, powoduje powstanie fałdu skóry układającego się skroniowo. W takim ułożeniu cała twarz wygląda na zmęczoną i smutną. U niektórych pacjentek można linią cięcia wyprofilować okolicę kąta zewnętrznego, jednak w większości przypadków należy w pierwszej kolejności unieść brew w celu odsłonięcia kąta zewnętrznego. Bez tego zabiegu plastyka powiek przyniesie efekt niezadowalający, a w skrajnych przypadkach – usunięcia w tym miejscu zbyt dużej ilości skóry przez operatora, może spowodować, że blizna będzie nadal pociągała brew ku dołowi i problem wciąż będzie obecny po zabiegu. W przypadku kompensacyjnego unoszenia czoła może z kolei dochodzić do podciągania powieki , co prowadzi do jej niedomykalności.
Ilość tkanki tłuszczowej
Przed zabiegiem oceniamy obecność przepuklin tłuszczowych. Może to być izolowana przepuklina przyśrodkowa – dająca uwypuklenie w kącie wewnętrznym, uwidaczniająca się najbardziej podczas ruchu gałki ocznej na boki – lub tzw. pełne powieki, z nadmiarem tkanki tłuszczowej przyśrodkowej i środkowej. Obecny może być również zanik tkanki tłuszczowej związany z procesami starzenia lub spotykany po agresywnej plastyce powiek. Problem ten częściej dotyczy pacjentek operowanych przed kilkoma lub kilkunastoma laty, u których wraz z wiekiem dodatkowo zmniejszyła się objętość pozostawionego tłuszczu. U takich pacjentek zabieg powinien być wykonany tylko w obrębie nadmiaru zwiotczałej skóry z jednoczasową plikacją mięśnia okrężnego, przeszczepem tkanki tłuszczowej lub wypełnieniem ubytków kwasem hialuronowym w celu odtworzenia objętości powieki.
Wygląd środkowej części twarzy
Przed zaplanowaniem plastyki powiek dolnych konieczna jest ocena policzka. Mniejszy odsetek pacjentów zadowolonych z tego zabiegu bierze się stąd, że pomimo usunięcia przepuklin tłuszczowych wygląd powieki dolnej (a w szczególności połączenia powieki z policzkiem) nie jest satysfakcjonujący. Po zabiegu może się pojawić cień i wyraźniej zarysowana „dolina łez”.
Możemy wyróżnić kilka grup pacjentów kwalifikowanych do plastyki powiek dolnych:
1. obecne przepukliny tłuszczowe, dobre napięcie skóry – najlepszy efekt uzyskujemy przezspojówkowym usunięciem tłuszczu;
2. przepukliny tłuszczowe, wiotka skóra – zabieg można wykonać również przez spojówkę, z dodatkowym usunięciem nadmiaru skóry lub poprawą jakości skóry za pomocą lasera CO2 lub peelingiem chemicznym.
Dodatkowo w przypadku zaznaczonej „doliny łez” należy wykonać transpozycję przepuklin tłuszczowych lub uzupełniający lipotransfer. Wybór metody zabiegowej zależy od doświadczenia operatora, jednak w celu uzyskania optymalnych rezultatów i faktycznej poprawy wyglądu okolicy powieki dolnej większość pacjentów wymaga procedur łączonych.
Plastyka powiek a wiek pacjenta
Wiek oraz wygląd całej twarzy to czynniki decydujące o zakresie zabiegu. W przypadku młodszych pacjentek, z dobrą kondycją skóry twarzy, plastyka powiek stanowi dopełnienie wyglądu. W przypadku pacjentek starszych, o wiotkiej skórze twarzy, z obecnymi zmarszczkami, operator powinien zadbać o naturalny wygląd oprawy oka, zachowując odpowiednie proporcje. Musi również mieć na uwadze procesy starzenia, które po zabiegu nadal będą miały miejsce (takie jak wspomniana wcześniej zmiana objętości tkanki tłuszczowej czy też funkcja mięśnia okrężnego oka, odpowiadającego za swobodne zamykanie oka) . W takim przypadku usuwanie dużego fragmentu mięśnia okrężnego oka może spowodować wystąpienie zespołu suchego oka, którego objawy mogą się nasilać kilka lat po zabiegu, także u pacjentów borykających się z tym problemem jeszcze przed plastyką powiek.
Wbrew powszechnym przekonaniom nie jest to zabieg, który powoduje długą i bolesną rekonwalescencję. Pacjenci przechodzą ją niemal bez żadnych dolegliwości, a blizny na twarzy goją …
Modelowanie dolnej części twarzy należy do procedur, które w znaczny sposób wpływają na nasz ogólny wygląd. Z wiekiem zanikają punkty podparcia, które odpowiadały za tzw. …
