1,3K 

Przerośnięte wargi sromowe mogą utrudniać codzienne funkcjonowanie. Redukcja warg sromowych mniejszych, czyli labiominoroplastyka, jest jedną z najczęściej wykonywanych operacji w ginekologii estetycznej.

Dr n. med. Rafał Kuźlik o labioplastyce
specjalista ginekologii i położnictwa oraz ginekologii estetycznej
Labioplastyka – czym jest?
To zabieg redukcji zarówno warg sromowych mniejszych, jak i większych. Częściej wykonuje się korektę warg sromowych mniejszych – to tzw. labiominoroplastyka. Polega na zmniejszeniu zarówno długości, jak i wysokości warg. Bardzo często towarzyszy mu także zmniejszenie napletka łechtaczki poprzez redukcję fałdów skóry zlokalizowanych po jej prawej i/lub lewej stronie.
Czasem prawidłowo wykonana operacja redukcyjna warg sromowych mniejszych obejmuje repozycję (przestawienie) samej łechtaczki wraz z jej napletkiem. Taka konieczność występuje w przypadku obecności przerostu napletka i znacznej jego ekspozycji ponad wargi sromowe większe. W przypadku redukcji samych warg mniejszych skutkowałoby to powstaniem mikropenisa (ang. „penis like shape”) – całkowicie nieakceptowalnego przez kobiety wyglądu.
Istnieje bardzo wiele różnych technik operacyjnych, których wybór zależy od konkretnego przypadku. A przynajmniej tak być powinno. Nie istnieje jedna technika dla wszystkich pacjentek. Każdą należy traktować indywidualnie i zaplanować odpowiednią do potrzeb metodę. Wszystko po to, aby efekt końcowy spełniał oczekiwania tak pacjentki, jak i operatora, oraz co równie ważne, był naturalny, a blizny niezauważalne.
Istnieje bardzo wiele różnych technik operacyjnych, których wybór zależy od konkretnego przypadku. A przynajmniej tak być powinno. Nie istnieje jedna technika dla wszystkich pacjentek. Każdą należy traktować indywidualnie i zaplanować odpowiednią do potrzeb metodę. Wszystko po to, aby efekt końcowy spełniał oczekiwania tak pacjentki, jak i operatora, oraz co równie ważne, był naturalny, a blizny niezauważalne.
Jakie techniki operacyjne wykorzystuje lekarz podczas labioplastyki?
Do najczęściej wykonywanych na świecie technik należą: klasyczna (edge, trim) i klinowa (wedge).
Inne są w większym lub mniejszym stopniu modyfikacjami powyższych, chociaż czasem różnią się znacząco, np. metoda fenestracji, czyli okienkowania.
- Pierwsza polega na linijnym odcięciu brzegów warg sromowych, dzięki czemu uzyskujemy dwa cele. Pierwszy to zmniejszenie ich rozmiaru i usunięcie przebarwionych często części warg. Podłużna rana jest zszywania najczęściej wchłanialnym szwem ciągłym śródskórnym. Zakładanie poprzecznych szwów pojedynczych jest przeciwwskazane ze względu na powstałe przez to blizny w kształcie pofałdowania jak w muszli (stąd nazwa „skaloping”).
- Druga metoda opiera się na założeniu pozostawienia własnego brzegu warg. Klin wygląda w taki sposób, że jest to trójkąt, którego podstawę stanowi wycinany brzeg wargi, a wierzchołek znajduje się w bruździe pomiędzy wargą mniejszą a większą. Są dwa rodzaje tej techniki – klinowa środkowa i tylna. Ta pierwsza jest nadal często stosowana przez chirurgów plastycznych, jednak ma ona podstawową wadę. Przy wycięciu środkowej części wargi usuwane jest największe naczynie krwionośne tego narządu – tętnica środkowa. Wiąże się z tym duże ryzyko rozejścia rany. Poza tym przez podłużny narząd przebiega poprzeczna blizna.
- Resekcja klinowa tylna polega na wycięciu klina u podstawy warg, czyli od strony przedsionka pochwy i krocza. Przy takim wycięciu klina linia cięcia i późniejszego szycia biegnie w bruździe wargowej. Powstanie więc podłużna blizna na podłużnym narządzie. Zresztą niewidoczna, w przeciwieństwie do poprzedniej.

Labioplastyka a redukcja napletka łechtaczki
Tym metodom operacyjnym może towarzyszyć konieczność redukcji skóry napletka łechtaczki lub skórnych fałdów biegnących po jej bokach. Usunięcie tych tkanek jest koniecznością, ponieważ niewykonanie tej procedury wiąże się ze wspomnianym powyżej faktem pozostawienia odstającej łechtaczki wraz z napletkiem. Wyglądem przypomina wtedy małego penisa. Redukcja napletka łechtaczki jest najczęściej wykonywana jednoczasowo z zabiegiem redukcji warg sromowych mniejszych. Może być wykonana z jednego cięcia (technika „one cut” czy „liniowa Z”), lub z oddzielnych cięć w kształcie łezki przebiegających po obu bokach łechtaczki. Wspomniana operacja „one cut” jest moją autorską metodą i jedną z najbardziej obecnie rozpoznawanych technik na świecie. Z chirurgicznego i technicznego punktu widzenia jest metodą trudną, wymagającą dużego doświadczenia, jednak efekty końcowe są nadzwyczaj dobre. Po kilku miesiącach od zabiegu, wygląd sromu jest naturalny, a jakiekolwiek ślady po korekcie niezauważalne.
Labioplastyka – wskazania do zabiegu:
- względy estetyczne;
- kwestia dolegliwości bólowych podczas noszenia obcisłych np. spodni czy jazdy na rowerze;
- częste stany zapalne tej okolicy;
- utrudnienia we współżyciu seksualnym;
- wiele innych – główną oceniającą wskazania jest pacjentka, która nie chce dalej żyć z taką, a nie inną budową ciała.
Labioplastyka – przeciwwskazania:
- infekcja sromu i pochwy (czynna lub w przeciągu ostatniego tygodnia);
- infekcja ogólna, jak grypa, przeziębienie czy opryszczka w ciągu ostatnich 2 tygodni;
- nieprawidłowe wyniki badań krwi, w szczególności morfologiii i układu krzepnięcia;
- krwawienia maciczne nieznanego pochodzenia;
- czas miesiączki (zabiegi ginekologiczne można wykonywać po miesiączce, a nigdy przed lub w jej trakcie);
- nieprawidłowy wynik cytologii lub brak wyniku z ostatnich 3 lat.
Niniejszy przekaz ma charakter niepromocyjny, nie zawiera elementów wartościujących, wykraczających poza obiektywną informację i ma wyłącznie na celu podniesienie świadomości społecznej i poczucia odpowiedzialności na temat zabiegów medycyny estetycznej.
CZYTAJ TAKŻE