Jak wyleczyć bliznę po usunięciu tarczycy?

Do najważniejszych wskazań kwalifikujących pacjenta do resekcji tarczycy należą łagodne oraz złośliwe schorzenia. Wśród nich najczęściej są to guzki i nadczynność tarczycy, wole zamostkowe, rak brodawkowaty, rdzeniasty, anaplastyczny, pęcherzykowy, chłoniak tarczycy. Zalicza się tutaj także raka pozatarczycowego, którego pierwotne ognisko znajduje się w innym obszarze ciała, dając przerzuty do tarczycy.

Rekonwalescencja po zabiegu

Bardzo ważne dla pacjentów jest zarówno dbanie o właściwy przebieg procesu gojenia się rany, jak i późniejsza praca z blizną. Zapobiega to powikłaniom, komplikacjom i dysfunkcjom ze strony układu mięśniowo-powięziowego w postaci zrostów czy zaburzeń przesuwalności tkanek. W tym procesie pomaga odpowiednie traktowanie okolicy pozabiegowej. Mowa tutaj o utrzymywaniu rany oraz jej okolicy w odpowiednich warunkach – należy zadbać o to, by skóra była czysta i sucha. Okolica rany powinna być przemywana wodą z mydłem, a tuż na granicy rany jest wskazane stosowanie wody bez dodatku jakichkolwiek środków chemicznych. Podczas tych czynności należy także obserwować samą ranę. Niepokojące oznaki w postaci zwiększonego, miejscowego zaczerwienienia, nasilonego obrzęku, intensywnych przebarwień powinny skłonić do natychmiastowej wizyty u lekarza, gdyż mogą to być symptomy świadczące o zakażeniu. Opatrunek powinien być zawsze czysty i suchy, trzeba zmieniać go codziennie. Sprzyjające procesowi gojenia będzie także zaprzestanie palenia tytoniu, który w istotny sposób go spowalnia i utrudnia. W procesie rekonwalescencji znaczenie ma również tekstura, konsystencja i składniki zawarte w pokarmach. Ponieważ przełykanie na początku może sprawiać dyskomfort i ból, należy uwzględnić produkty o płynnej lub półpłynnej konsystencji. Mowa tutaj o jogurtach, zupach, zmiksowanych ziemniakach czy jabłkach. Ważne również, by były to produkty ułatwiające proces gojenia, czyli wykazujące właściwości przeciwzapalne. Wśród nich są m.in. kurkumina, świeże, sezonowe owoce i warzywa, tofu, tłuste ryby czy siemię lniane. Każdy z wymienionych w tym akapicie aspektów jest ważny, stanowiąc swego rodzaju prerehabilitację, czyli proces przygotowujący do jej optymalnego przebiegu w kolejnym etapie.

Terapia blizn

W procesie terapii blizny wszelkie działania, ich intensywność oraz konieczność zastosowania określa się w sposób wysoce indywidualny. Jest to uzależnione od przebiegu procesu gojenia oraz czynników takich jak wiek, skala zabiegu, kondycja skóry i tkanek znajdujących się pod nią. W pierwszych kilku dniach po zabiegu ważne jest, by odpowiednio ją masować w odległości około 1,5 cm od brzegów rany. Zbyt agresywne działanie może doprowadzić do utrudnień w procesie gojenia. Wśród zabiegów fizykalnych usprawniających ten proces, a także zmniejszających ewentualne dolegliwości znajduje się magnetoledoterapia. Ekspozycja na zmienne pole magnetyczne w połączeniu ze światłem LED może być tutaj stosowana za pomocą aplikatora eliptycznego nawet już od drugiego dnia po zabiegu. Warunkiem jest oczywiście zgoda specjalisty, który przeprowadził zabieg. Właściwości, które wzbudza pole magnetyczne w postaci jonowego rezonansu cyklotronowego, a także głębokiego przenikania do wnętrza tkanek, sprawiają, że jest to procedura wspomagająca gojenie, a  tym samym proces ewolucji rany. Ma to znaczenie także dla przebiegu terapii blizny. Po rozpuszczeniu lub zdjęciu szwów można stosować już bardziej radykalne metody, takie jak aplikacje z wykorzystaniem taśm kinesiology taping. Wspomaga ona nie tylko zmniejszanie ewentualnych obrzęków, lecz także stymuluje właściwą odbudowę i proces regeneracji skóry w miejscu gojenia. Techniki manualne, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, terapia FM (fascial manipulation) będą zmniejszać ewentualne restrykcje powięziowe. Podobnie jak suche igłowanie blizny z wykorzystaniem techniki surrounding dragon. Pomocne mogą okazać się również zabiegi w postaci zastosowania lasera biostymulacyjnego, czy deep oscillation, które wykorzystuje przerywane pole elektrostatyczne, by mechanicznie stymulować tkanki. Warto zaznaczyć, że możliwość zastosowania zabiegów fizykalnych będzie uzależniona od przyczyny tyroidektomii  i w niektórych przypadkach będą one przeciwwskazane. Wszelkie zastosowane działania mają za zadanie optymalizację gojenia i zapobieganie ewolucji blizny do keloidu czy blizny przerostowej.

Bibliografia:

1. Patel K.N., Yip L., Lubitz C.C., Grubbs E.G., Miller B.S., Shen W., Angelos P., Chen H., Doherty G.M., Fahey T.J., Kebebew E., Livolsi V.A., Perrier N.D., Sipos J.A., Sosa J.A., Steward D., Tufano R.P., McHenry C.R., Carty S.E., The American Association of Endocrine Surgeons Guidelines for the Definitive Surgical Management of Thyroid Disease in Adults,„Annals of Surgery” 2020 vol. 271(3), e21-e93.

2. Ha J.M., Kim H.S., Cho E.B., Park G.H., Park E.J., Kim K.H. et al., Comparison of the effectiveness of nonablative fractional laser versus pulsed-dye laser in thyroidectomy scar prevention, „Annals of Dermatology” 2014, vol. 26, 615–620.

3. Seo J., Won Lee J., Young Kim D., Postoperative Treatment of Linear Thyroidectomy Scars with the Pinhole Method Using a 10600-nm Carbon Dioxide Laser 2016, 6:1540-1541.