Która metoda powiększania piersi jest lepsza – podpowięziowa czy podmięśniowa?

Na czym polega metoda podpowięziowa podczas operacji powiększania biustu?

Wyróżniamy trzy klasyczne przestrzenie do umieszczenia implantów piersi. Pierwsza – bezpośrednio pod gruczołem piersiowym, druga – pod powięzią mięśnia piersiowego, i trzecia – pod mięśniem piersiowym (tzw. dual-plane). Obecnie najczęściej umiejscawia się implant pod mięśniem piersiowym. Drugą co do popularności jest metoda podpowięziowa (subfascial breast augmentation). Ta ostatnia została opracowana w latach 90. XX wieku przez brazylijską chirurg plastyczną, dr Ruth Graf. Ten sposób wymyślono, by zredukować ryzyko klasycznego późnego powikłania powiększania biustu metodą podgruczołową, którym jest przykurcz torebki (capsular contracture). Metoda ta polega na umieszczeniu implantu pod powięzią mięśnia piersiowego większego, tuż nad samym mięśniem. Powięź jest cienką, ale wytrzymałą warstwą tkanki, która pokrywa mięsień. Metoda oferuje pewne korzyści w porównaniu do innych technik umieszczania implantów.

Jakie są jej zalety?

Przede wszystkim mniejsze ryzyko przykurczu torebki. Powięź działa jako dodatkowa bariera, co może zmniejszać ryzyko tego przykurczu w porównaniu do metody podgruczołowej. Implant jest umieszczany nad mięśniem piersiowym, co dodatkowo minimalizuje ryzyko jego uszkodzenia. Jest to szczególnie korzystne dla osób aktywnych fizycznie, które nie chcą ograniczać swojej aktywności po operacji. Metoda ta skraca również czas rekonwalescencji i wiąże się z mniejszym bólem pooperacyjnym, ponieważ mięsień piersiowy nie jest manipulowany. Atutem jest też bardzo naturalny efekt. W przypadkach niewielkiego lub średniego powiększenia metoda podpowięziowa może zapewniać bardziej naturalny wygląd piersi, ponieważ implant jest umieszczony bliżej naturalnej tkanki piersiowej.

Czy ta procedura jest odpowiednia dla wszystkich pacjentek?

Niestety nie, u pacjentek z bardzo niską masą ciała może brakować odpowiedniej ilości tkanki do pokrycia implantu, co może skutkować widocznością jego krawędzi. Metoda ta może być mniej skuteczna w przypadku większych implantów ze względu na mniejszą ilość tkanki pokrywającej implant. Oprócz tego wciąż jest mniejsza dostępność tej metody w niektórych regionach. W Polsce jest mniej rozpowszechniona, choć jest popularna w Europie Zachodniej i Ameryce Południowej.

Cym różni się ta metoda od mięśniowej dual-plane?

Procedura podmięśniowa dual-plane została wymyślona, by zmniejszyć ryzyko przykurczu torebki. W odróżnieniu od podpowięziowej, która polega na tym, że implant w całości jest pokryty powięzią mięśnia piersiowego większego, w metodzie dual-plane górna część implantu sylikonowego jest umieszczona pod mięśniem piersiowym, a dolna – pod gruczołem sutkowym. Mięsień pokrywa implant w jego górnym biegunie, co zapewnia jego kamuflaż. W odróżnieniu od panującej opinii mięsień nie trzyma implantu w miejscu i nie zapewnia ochrony przed jego opadaniem.

Czyli ten sposób operowania sprawia, że implant jest mniej widoczny?

W przypadku bardzo szczupłych pacjentek metoda dual-plane pozwala na lepsze ukrycie implantu pod mięśniem, co zmniejsza ryzyko jego widoczności i zapobiega powstawaniu efektu tzw. fałszywego dekoltu. Na pewno ta metoda jest bardziej odpowiednia dla pacjentek, które chcą zastosować większe lub twardsze implanty, ponieważ mięsień piersiowy pomaga w ich stabilizacji i kamuflażu. Podobnie jak w metodzie podpowięziowej umieszczenie implantu pod mięśniem może zmniejszyć ryzyko przykurczu torebki w porównaniu do metody podgruczołowej.

Jakie są wady operacji powiększania biustu techniką dual-plane?

Istnieje ryzyko animacji implantu. To sytuacja, w której w momencie napięcia mięśnia piersiowego implant i pierś zaczynają się poruszać, co może być widoczne i niekomfortowe dla pacjentki. Manipulacja mięśniem piersiowym może też wiązać się z większym bólem pooperacyjnym i dłuższym czasem rekonwalescencji. W niektórych przypadkach może być trudniej uzyskać symetrię piersi, szczególnie jeśli jedna pierś jest większa lub ma inny kształt niż druga.

Gdyby miał Pan porównać – która metoda jest lepsza?

Jej wybór zależy od wielu czynników, w tym indywidualnych potrzeb i oczekiwań pacjentki, anatomii piersi, stylu życia oraz preferencji chirurga. Idealne kandydatki dla metody podpowięziowej to te, które chcą uzyskać efekt  od niewielkiego do średniego powiększenia piersi i mają odpowiednią ilość tkanki piersiowej do pokrycia implantu. Metoda jest również dobra dla pacjentek, które są aktywne fizycznie, chcą uniknąć uszkodzenia mięśnia piersiowego oraz oczekują krótszego czasu rekonwalescencji i mniejszego bólu pooperacyjnego. Z kolei dual-plane będzie najlepszy dla kobiet bardzo szczupłych, które nie mają wystarczającej ilości tkanki piersiowej do pokrycia implantu metodą podpowięziową. W tej metodzie można też zastosować większe lub twardsze implanty, w tym anatomiczne. Pacjentki muszą jednak zaakceptować możliwość dłuższego czasu rekonwalescencji i większego bólu pooperacyjnego w zamian za lepszy kamuflaż implantu.