Nie trzeba długo szukać przykładów osób, które nieprzemyślanymi zabiegami medycyny estetycznej tak zmieniły proporcje swojej twarzy, że są nie do poznania. Za duże usta w stosunku do reszty twarzy, nadmiernie podkreślone policzki, które dają przerysowany efekt, czy przesadnie podniesione brwi sprawiają, że twarz nie wygląda dobrze i naturalnie. To wina zaburzonych proporcji twarzy.
dr n. med. Cezary Pszenny
specjalista chirurg, flebolog, lekarz medycyny estetycznej, Time Clinic
Modelowanie proporcji twarzy
Idealna proporcja, czyli tzw. złota proporcja, jest u każdego taka sama, czyli np. odległości między poszczególnymi elementami twarzy powinny mieć określoną proporcjonalnie wielkość. Uroda i medycyna estetyczna to tak naprawdę nauka o proporcjach, o harmonii, o właściwych relacjach struktur anatomicznych na twarzy. Duże usta nie każdemu mogą odpowiadać w stosunku do jego wielkości nosa, odległości od oczu, szerokości rozstawu oczu, szerokości policzków itd. Jeśli na przykład ktoś ma bardzo niskie, a ktoś inny bardzo wysokie czoło, to we właściwej proporcji efekt modelowania twarzy będzie zupełnie inny.
Odwrócone proporcje twarzy – jak zachodzi ten proces
Proces starzenia się twarzy to utrata tzw. trójkąta młodości. Mówimy o nim wtedy, kiedy górna 1/3 twarzy staje się szersza niż dolna 1/3 twarzy. U osób starszych ta proporcja się odwraca, ponieważ w wyniku grawitacji i procesu starzenia następuje opadanie nie tylko skóry, ale też tkanek podskórnych, kości (kościec się osuwa, zmniejsza i tkanki miękkie nie mają podparcia). Następuje powolne zanikanie wszystkich struktur organizmu. Cieńczeje skóra, tkanka podskórna, mięśnie i na końcu tkanka kostna. Twarz traci „stelaż” i w wyniku tego osuwa się, zmienia swoje proporcje. Starzenie zaczyna się po 30. roku życia.
Najważniejsze techniki
Aby temu zapobiec, wykorzystujemy działanie zabiegów medycyny estetycznej. Techniki z użyciem kwasu hialuronowego, stymulacji laserowej, HIFU stanowią nie tylko leczenie, ale również prewencję. Dzięki tym zabiegom skóra wolniej się starzeje.
- Tkankę tłuszczową też możemy pobudzać, stosując różne techniki, np. fizykalne energie laserowe, ultradźwiękowe, RF czy nawet używając kwasu hialuronowego.
- Kwas ten nie tylko spełnia swoją rolę w modelowaniu, ale, co najważniejsze, zmniejsza szybkość starzenia. Nawilża, poprawia lokalny metabolizm – odżywia tkankę na poziomie komórki, a więc poprawia jej jakość i środowisko, w którym ona funkcjonuje, a w efekcie następuje spowolnienie procesów starzenia. Ma to zastosowanie zarówno w kwasie stosowanym w mezoterapii, jak i w kwasie do modelowania twarzy.
- Jeśli odpowiednio wcześnie (w wieku około 30 lat) zacznie się stosować zabiegi medycyny estetycznej, można znacznie opóźnić proces starzenia, jednak we wszystkim należy zachować umiar, ponieważ np. nadmierne podawanie kwasu hialuronowego może doprowadzić do zwłóknienia, czyli uszkodzenia, które jest nieodwracalne.
- Jednak właściwe stosowanie zabiegów medycyny estetycznej nie tylko opóźnia procesy starzenia, ale też pobudza działanie naprawcze w organizmie.
Usta – wielkość dopasowana do proporcji twarzy
Idealna proporcja ust w naszej części geograficznej wygląda tak, że górna warga powinna być mniejsza od dolnej w stosunku 2:3. W wyniku procesu starzenia usta zanikają, zmienia się ich kolor, opadają kąciki. Usta też zmieniają się na skutek zmian w uzębieniu. Ratunkiem w tym przypadku jest zastosowanie kwasu hialuronowego, czasem w połączeniu z toksyną botulinową oraz makijażem permanentnym. Usta nie tylko możemy powiększyć, ale też spowodować, że są one bardziej jędrne, nawilżone, napięte, tkanka poprawia też swoją jakość. Zabieg z użyciem kwasu trzeba powtarzać mniej więcej co rok, natomiast zabieg podania toksyny botulinowej co pół roku.
Kształt twarzy – proporcje jak najbliższe ideału
Skronie – U dzieci okolice skroniowe są pełne, u ludzi starszych – zapadnięte. Aby np. odzyskać harmonię twarzy i 1/3 górną część większą od dolnej, podaje się kwas hialuronowy w okolice skroniowe. Dzięki temu odzyskuje się pełnię okolicy skroniowej oraz napięcie okolicy oka.
Czoło – odmłodzenie tej okolicy jest najłatwiejsze i najbardziej skuteczne dzięki zastosowaniu toksyny botulinowej.
Linia żuchwy – wraz z wiekiem przestaje być wyraźna. Można ją poprawiać, naciągając tkanki np. poprzez wypełnienie kwasem hialuronowym.
Podbródek – jest to trudna okolica. Można walczyć z brakiem napięcia skóry różnymi technikami iniekcyjnymi – mezoterapią lub lipolizą iniekcyjną (jeśli jest tam tkanka tłuszczowa). W przypadku tylko wiszącej skóry lub takiej budowy, można zastosować nici z haczykami lub zabiegi chirurgiczne.
Powieki – toksyna botulinowa powoduje podniesienie brwi i w efekcie mamy wrażenie, że podnosi powieki. Jeśli chodzi o skórę samych powiek, przede wszystkim działamy na nią różnymi energiami, aby poprawić jakość skóry. Okolice łuku brwiowego można też trochę modelować kwasem hialuronowym i wtedy brew się unosi razem ze skórą, powodując uniesienie powieki.
Nos – bez interwencji chirurgicznej jest możliwe poprawienie proporcji tej części twarzy za pomocą usieciowanego kwasu hialuronowego. Wypełniacz daje możliwość optycznego wyprostowania nosa i podniesienia jego czubka, co bardzo wpływa na wygląd twarzy.
Niebezpieczne przestymulowanie
Proporcje zaczynają się zmieniać po 40. roku życia i nasilają się w okolicy menopauzy. U mężczyzn, którzy mają twardszą skórę, ten proces przebiega nieco później. Ogólne odmłodzenie skóry następuje także dzięki mikronakłuwaniu. Dochodzi wtedy do produkcji pierwszego kolagenu odpowiadającego za jędrność i młodość skóry. Przy przestymulowaniu skóry może jednak dojść do produkcji 3. i 4. kolagenu, który jest twardy. Przestymulowanie może doprowadzić nawet do zaniku kolagenu i przesuszenia skóry. Dlatego tak ważne jest korzystanie z usług wykwalifikowanych specjalistów.
Pielęgnacja „tu i teraz” będzie miała swoje dobroczynne skutki w przyszłości. Co przyniesie? Jak zadbać o skórę w każdym wieku – wyjaśnia Eliza Krochmalska z …
Wskazane wzorce stanowią jedynie pewne wskazówki, które powinny być brane pod uwagę w kompleksowej ocenie twarzy pacjenta. Interdyscyplinarność i współpraca pomiędzy lekarzami różnych specjalizacji (chirurg …
