Plastyka powiek górnych jest najczęściej wykonywanym zabiegiem z zakresu chirurgii plastycznej na świecie. Na popularność blefaroplastyki wpływa szeroki wachlarz wskazań, duża dostępność i stosunkowo szybka rekonwalescencja. Decydują się na nią zarówno pacjentki korzystające z zabiegów medycyny estetycznej, jak i tzw dziewice estetyczne, dla których jest to pierwsza inwazyjna ingerencja.
dr Magdalena Znajewska o plastyce powiek
lekarz medycyny estetycznej
Motywacją do poddania się zabiegowi jest poprawa wyglądu, ale również – w mojej praktyce nawet częściej, poprawa komfortu życia, poszerzenia pola widzenia, zmniejszenie ciężaru powiek i odczucia zmęczenia.
Plastyka powiek dolnych jest zabiegiem wykonywanym rzadziej. Jest to zabieg trudniejszy, związany z większą liczbą powikłań, mniejszym odsetkiem zadowolonych pacjentów. Głównym wskazaniem do zabiegu jest redukcja przepuklin tłuszczowych. Jednak „obrzęknięte” powieki nie są jedynym problemem tej okolicy. Młodsze pacjentki częściej zgłaszają się z problemem cieni pod oczami, z kolei u pacjentów starszych może dodatkowo dochodzić do osłabienia więzadeł i wiotkości brzegu powieki, co zaburza jej prawidłowe napięcie, ułożenie i w efekcie funkcję.
Jak starzeje się okolica oczu?
W procesie starzenia się okolicy oka zachodzi szereg zmian. Począwszy od zwiotczenia, rozciągnięcia skóry powiek: jest to najcieńsza skóra na naszym ciele, bez tkanki podskórnej, dlatego procesy starzenia widoczne są na niej dużo szybciej. Dodatkowo obniża się linia brwi, która spycha skórę powieki górnej, tworząc od skroni fałd nadający wygląd smutnych, zmęczonych oczu. Ponad to u części pacjentów z powodu wiotkości przegrody oczodołu uwidaczniają się przepukliny tłuszczowe, mylone często z obrzękiem powiek, nadające ciężkości spojrzeniu. Mogą one lokalizować się zarówno w górnej, jak i dolnej powiece. Jest też druga grupa pacjentek, u których z wiekiem dochodzi do zaniku tkanki tłuszczowej w obrębie oczodołu, wówczas pogłębia się bruzda powieki górnej, tworzy się pusta przestrzeń pomiędzy gałką oczną a łukiem brwiowym, dając wygląd zapadniętej gałki ocznej, obraz osoby wyniszczonej, schorowanej.
Zmiany inwolucyjne takie jak zanik objętości tkanki tłuszczowej i kostnej, w środkowej części twarzy wpływają na wygląd powieki dolnej. W wyniku przesunięcia masy mięśniowej i tłuszczu (będących podporą dla policzka) do przyśrodka dochodzi do spłaszczenia i rozciągnięcia połączenia powieki dolnej i policzka, co uwidacznia dolinę łez – tworzy się zagłębienie.
Jak wygląda zabieg?
Klasyczny zabieg plastyki powiek obejmuje w przypadku powiek górnych: wycięcie skóry z mięśniem okrężnym oraz fragmentami przepuklin tłuszczowych, cięcie powinno być zlokalizowane w bruździe powieki. Plastyka powiek dolnych polega przede wszystkim na usunięciu przepuklin tłuszczowych z minimalnym usunięciem skóry.
Jednak z uwagi na częste współistnienie kilku problemów w obrębie oka, techniki operacyjne uległy modyfikacji jeżeli chodzi o zakres zabiegu (nie u każdego pacjenta należy usuwać mięsień, czy tkankę tłuszczową) przebieg cięcia (może wychodzić poza bruzdę powieki, w przypadku powiek dolnych może być wykonane od strony spojówki) oraz coraz częściej wykonujemy zabiegi łączone. Decyzja o proponowanym zabiegu zależy od kwalifikacji pacjenta.
Podczas kwalifikacji do zabiegu oceniamy:
- symetrię
W przypadku występującej asymetrii (obecna u zdecydowanej większości pacjentek) należy ustalić jej przyczynę: asymetria połowy twarzy, kompensacja czołem nadmiaru skóry powiek – widoczne są zmarszczki poprzeczne czoła oraz nad łukami brwiowymi. Jednostronna kompensacja uniesieniem brwi może ta wiązać się z współistniejącą ptozą, czyli obniżeniem brzegu powieki. Objawem ptozy jest również asymetria w położeniu bruzdy powieki. Jest to bardzo ważny element badania kwalifikacyjnego, ponieważ wykonanie plastyki powiek bez korekty ptozy może bardziej uwidocznić asymetrię w położeniu powiek, dodatkowo błędem jest próba korekcji ptozy za pomocą usunięcia skóry powieki -może to prowadzić do niedomykalności powiek. Asymetrie mogę występować również z powodu wcześniejszych urazów, obecności blizn, czy jednostronnego zaniku tkanki tłuszczowej oczodołu.
W zależności od przyczyny asymetrii można w niektórych przypadkach ją zmniejszyć lub zlikwidować np. Jednoczasową operacją ptozy, plikacją m. okrężnego, transpozycją tłuszczu lub liftingiem brwi.
- osadzenie oczu, pozycję brwi
Osadzenie oczu określamy między innymi poprzez ocenę odległość pomiędzy brzegiem powieki górnej a brwią. W przypadku głęboko osadzonych oczu, gdzie cała powierzchnia przedtarczkowa powieki jest schowana pod łukiem brwiowym efekt plastyki powiek może być niewidoczny ( pomimo tego, że pacjentka odczuje poprawę komfortu, mniejszego ucisku na gałkę oczną, mniejsze uczucie zmęczenia). W takim przypadku należy rozważyć lifting brwi (bezpośredni, skroniowy lub lifting czoła). Pozycja brwi, szczególnie końcówki brwi, a dokładniej, jej obniżenie powoduje powstanie fałdu skóry układającego się skroniowo. W takim układzie cała twarz wygląda na zmęczoną i smutną. U niektórych pacjentek można linią cięcia wyprofilować okolicę kąta zewnętrznego. Jednak w większości przypadków, należy unieść w pierwszej kolejności brew, w celu odsłonięcia kąta zewnętrznego. Bez tego zabiegu efekt plastyki powiek będzie niezadowalający, a w skrajnych przypadkach, gdzie operator usunie w tym miejscu za dużo skóry może spowodować, że blizna będzie nadal pociągała brew do dołu i problem wciąż będzie obecny po zabiegu, a w przypadku kompensacyjnego unoszenia czoła może dochodzić do podciągania powieki prowadząc do jej niedomykalności
- stosunek tkanki tłuszczowej
Przed zabiegiem oceniamy obecność przepuklin tłuszczowych. Może to być izolowana przepuklina przyśrodkowa, dająca uwypuklenie w kącie wewnętrznym, uwidaczniająca się najbardziej podczas ruchu gałki ocznej na boki lub tzw. pełne powieki, z nadmiarem tkanki tłuszczowej przyśrodkowej i środkowej. Obecny może być również zanik tkanki tłuszczowej, związany z procesami starzenia lub spotykany po wykonanej agresywnej plastyce powiek. Problem ten częściej dotyczy pacjentek operowanych kilka-/kilkanaście lat wcześniej, u których wraz z wiekiem dodatkowo zmniejszyła się objętość pozostawionego tłuszczu. U takich pacjentek zabieg powinien być wykonany tylko w obrębie nadmiaru zwiotczałej skóry z jednoczasową plikacją mięśnia okrężnego, przeszczepem tkanki tłuszczowej lub wypełnieniem ubytków kwasem hialuronowym w celu odtworzenia objętości powieki.
- wygląd środkowej części twarzy
Ocena policzka jest konieczna przed planowaniem plastyki powiek dolnych. Mniejszy odsetek zadowolonych pacjentów wynika z faktu, że pomimo usunięcia przepuklin tłuszczowych wygląd powieki dolnej ( a w szczególności połączenia powieki z policzkiem) nie jest zadowalający. Po zabiegu może pojawić się cień i wyraźniej zarysowana dolina łez. Możemy wyróżnić kilka grup pacjentów kwalifikowanych do plastyki powiek dolnych: 1. obecne przepukliny tłuszczowe, dobre napięcie skóry (najlepszy efekt uzyskujemy przezspojówkowym usunięciem tłuszczu) 2 przepukliny tłuszczowe, wiotka skóra (zabieg można wykonać również przez spojówkę, z dodatkowym usunięciem nadmiaru skóry lub poprawą jakości skóry za pomocą lasera CO2 lub pilingiem chemicznym). Dodatkowo w przypadku zaznaczonej doliny łez należy wykonać transpozycję przepuklin tłuszczowych lub uzupełniający lipotransfer. Wybór metody operacyjnej zależy od doświadczenia operatora, jednak w celu uzyskania optymalnych rezultatów i faktycznej poprawie wyglądu okolicy powieki dolnej większość pacjentów wymaga procedur łączonych.
- wiek pacjenta
Wiek oraz wygląd całej twarzy decyduje o zakresie operacji. W przypadku młodszych pacjentek, z dobrą kondycją skóry twarzy plastyka powiek dopełnia wyglądu, w przypadku pacjentek starszych, u których skóra na twarzy jest wiotka, z obecnymi zmarszczkami operator powinien zadbać o naturalny wygląd oprawy oka, zachowując odpowiednie proporcje. Musi również mieć na uwadze procesy starzenia, które nadal będą miały miejsce po operacji, tak jak wspomniana już zmiana objętości tkanki tłuszczowej, ale także funkcja mięśnia okrężnego oka, odpowiadającego za swobodne zamykanie oka – usuwanie dużego fragmentu tego mięśnia może powodować wystąpienie zespołu suchego oka, które mogą nasilać się kilka lat po zabiegu oraz u pacjentów borykających się z tym problemem już przed plastyką powiek.
Podsumowanie
Kluczem do uzyskania zadowalających efektów po zabiegach w obrębie powiek jest właściwa kwalifikacja pacjenta. Rolą lekarza jest poinformowanie o możliwościach łączenia metod w celu uzyskania jak najlepszego rezultatu oraz z korzyści płynących z jednoczasowo wykonanych zabiegów. Pacjenci muszą być świadomi, że sama plastyka powiek górnych, nie spowoduje uniesienia brwi, ani nie poszerzy szpary powiekowej, a po usunięciu przepuklin powiek dolnych może uwidocznić się dolina łez i dopiero łączenie metod zabiegowych może zapewnić wymarzony rezultat. Należy określić wraz z pacjentem problem i oczekiwania, nie lekarza a pacjenta właśnie, żeby precyzyjnie dobrać metodę operacyjną, która będzie odpowiedzią na jego potrzeby.
Jak odmłodzić spojrzenie?
Atrybutami atrakcyjnego, świeżego spojrzenia są: przezierność ośrodków optycznych – rogówki i soczewki, blask świadczący o zdrowej, nawilżonej powierzchni oka, „blade” – czyli nieprzekrwione – oko bez przebarwień oraz szeroka źrenica. Sposobów, aby poprawić wygląd oczu, jest wiele…
Wypełnianie tej części twarzy to nadal jedna z najczęściej wykonywanych procedur zabiegowych medycyny estetycznej. Niestety, często wiąże się z powikłaniami. Można je naprawić za pomocą hialuronidazy …
Dr Aleksandra Rymsza o terapiach łączonych odmładzających szyję Specjalista dermatolog Szyja – jak starzeje się ta partia ciała? Skóra szyi starzeje się szybciej niż twarz, …