Procedura postępowania w przypadku VRS w pierwszym kroku wymaga wykonania dokładnej diagnostyki. Podczas wizyty kwalifikacyjnej oceniany jest stopień zaawansowania rozluźnienia tkanek. Wykonuje się pełny wywiad z pacjentką, co pozwala na wstępną identyfikację problemu, oraz badanie fizykalne, podczas którego sprawdza się stan mięśni dna miednicy. Poza tym są przeprowadzane testy urodynamiczne, by ocenić funkcje pęcherza i mięśni dna miednicy, oraz badanie obrazowe – USG uroginekologiczne, dzięki któremu dokładnie można określić stan narządów miednicy.

dr n.med. Tomasz Basta o leczeniu VSR
Specjalista ginekologii i położnictwa. Dyrektor medyczny Intima Clinic Group w Krakowie (www.intimaclinic.pl), założyciel Intima Edu Institute, prowadzącego kursy z ginekologii estetycznej i plastycznej dla lekarzy (www.intima.edu.pl). Prezes Polskiego Towarzystwa Ginekologii Estetycznej i Rekonstrukcyjnej.
Ważne jest szerokie spojrzenie na problem i wykluczenie współistniejących zaburzeń statyki narządów miednicy mniejszej. Dopiero na tej podstawie lekarz decyduje, jaką terapię należy wdrożyć.
Małoinwazyjne leczenie VRS
Wiele kobiet w obawie przed długotrwałym, bolesnym leczeniem i przedłużającą się rekonwalescencją nie szuka pomocy. Bywa również, że nie są świadome możliwości, jakie daje obecnie nowoczesna ginekologia. Tymczasem w lżejszych stopniach VRS bardzo skuteczne jest zastosowanie małoinwazyjnych zabiegów z ginekologii estetycznej. Są to metody medycyny regeneracyjnej, wspomagające naturalne procesy odnowy tkanek.
Należą do nich terapie urządzeniami należącymi do grupy energy based devices, czyli HIFU, RF mikroigłowa i laser CO2, które powodują silny remodeling tkanek za pomocą oddziaływania na nie odpowiednio wysoką temperaturą. Są to zabiegi obkurczające pochwę, które w różny sposób i na różnych głębokościach oddziałują termicznie na jej struktury. Podgrzewając je do odpowiednich temperatur, powodują skrócenie istniejących włókien kolagenu i elastyny oraz stymulują organizm do wytwarzania w tych miejscach nowych białek, wzmacniając tym samym całą strukturę, pogrubiając śluzówkę, ujędrniając ją i zmniejszając obwód.
RF mikroigłowa
RF mikroigłowa posiada głowicę wyposażoną w kilkadziesiąt mikroigieł, które pozwalają wniknąć w tkankę do 3 mm. Bardzo ważny jest fakt, że dzięki temu urządzeniu możemy wyjątkowo precyzyjnie określać nie tylko głębokość, na której chcemy zadziałać, lecz także moc zabiegu. W momencie wkłucia przez igły emitowana jest wiązka fal radiowych, która powoduje ogrzanie tkanki na całej długości mikroigieł, co uruchamia silne proces neokolagenezy.
HIFU
High-Intensity Focused Ultrasound, wykorzystuje z kolei skoncentrowane ultradźwięki o wysokim natężeniu. Technika ta opiera swoje działanie na termice, wywołując efekt ogniskowo skoncentrowany na dokładnie wybranej przez operatora głębokości (1,5, 3 lub nawet 4,5 mm). Głowica HIFU generuje zbieżne fale ultradźwiękowe o kształcie stożka, które w sposób pulsacyjny wytwarzają w komórkach tkanki wibracje cząstek molekularnych wody, podnosząc w ten sposób w niej temperaturę oraz wywołując zaistnienie w jej wnętrzu zjawiska kawitacji komórkowej. To powoduje wyrzut fibroblastów aktywujących proces neokolagenezy. HIFU działa na głębsze partie tkanki, omijając zewnętrzną śluzówkę, a także jego działanie jest mniej kontrolowalne, przez co wykorzystywana moc nie może być zbyt duża.
Laser CO2
Laserowe obkurczanie pochwy jest zabiegiem polegającym na naświetleniu, a przez to mocnym podgrzaniu zewnętrznych części śluzówki pochwy i otaczających ją tkanek łącznych. Zabieg działa do 2 mm głębokości, a więc najpłycej spośród omawianych technik, ale powoduje frakcjonowanie śluzówki (punktowe odparowanie śluzówki pochwy), a więc jej mocne odnowienie, przez co poprawia się jej trofizm.
Porównanie skuteczności zabiegów
Wszystkie trzy zabiegi wywołują więc dokładnie tę samą odpowiedź organizmu. Różnicą jest fakt, że HIFU pozwala działać głębiej, a RF mikroigłowa w bardziej kontrolowany sposób, przez co daje lepsze pokrycie powierzchni tkanki i jest bezpieczniejsza. Z kolei laser CO2, mimo że działa najpłycej, powoduje efekt 2 w 1 – obkurczenie pochwy i odnowienie jej śluzówki.
Przygotowanie do zabiegów
Skupiając się na małoinwazyjnych terapiach VRS, należy podkreślić, że są to zabiegi, do których pacjentka musi jedynie mieć wykonaną cytologię, ważne bowiem, by nie była w trakcie żadnej infekcji. Musi także zgłosić się na zabieg po miesiączce. Procedury te są mało bolesne, trwają krótko, bo około 30 minut. Pacjentka po takim zabiegu wychodzi do domu i normalnie funkcjonuje. Przez mniej więcej dwa tygodnie powinna jedynie unikać współżycia oraz odbywania kąpieli w wannie, korzystania z saun oraz jacuzzi czy pływania w basenie.
Który zabieg wybrać?
To, który zabieg należy wybrać, zależy od indywidualnych predyspozycji pacjentki i nasilania jej problemu oraz współwystępowania innych dolegliwości, np. wysiłkowego nietrzymania moczu I stopnia lub atrofii pochwy. Bardzo dobre rezultaty dają terapie skojarzone, czyli połączenie różnych metod z grupy energy based devices dodatkowo z ostrzykiwaniem śluzówki fibryną bogatopłytkową. Fibryna bogatopłytkowa potęguje działanie zabiegów termicznych przez usprawnienie pracy komórek, a także ulepszenie ukrwienia i unerwienia tkanek. Przy tego typu zabiegach wspomagająco i protekcyjnie warto stosować także estrogenoterapię.
Regeneracja po porodzie – które zabiegi są najskuteczniejsze?
Procedury ginekologii estetycznej wpływają pozytywnie nie tylko na rewitalizację i wygląd okolic intymnych, ale przede wszystkim na przywrócenie prawidłowej funkcjonalności i poprawę samopoczucia kobiety w każdym wieku. Są szczególnie ważne po porodzie zarówno siłami natury, jak i po cesarskim cięciu…
7 września w Hotelu Crown Plaza The Hub w Warszawie ponad 100 lekarzy z całej…
Występują u co trzeciej kobiety oraz u co trzeciego mężczyzny. Najczęściej uważane są za kwestię…