Zalotny kształt oczu, przypominający lisi, jest jednym z trendów w medycynie estetycznej. Jednak chirurdzy plastyczni na całym świecie coraz częściej nie zgadzają się na zabiegi, które dają taki efekt. Chodzi o względy etyczne.
Dr n. med. Piotr Stabryła o tym, dlaczego coraz więcej lekarzy odmawia wykonania zabiegu Foxy Eyes
Klinika Dr Szczyt
Foxy eyes – czym jest?
Foxy eye, czyli lisie oko jest to wariant anatomiczny okolicy oczodołu z tzw. dodatnim wektorem. Oznacza to, że boczny kąt oka jest znacznie wyżej położony niż przyśrodkowy. To w opinii pacjentów nadaje im atrakcyjnego i młodego wyglądu, przewyższając fizjologiczną różnicę 2 mm.
Co się dzieje z kształtem oczu wraz z upływem czasu?
Z wiekiem dochodzi do zmniejszenia wiotkości tkanek. Kąt boczny oka przemieszcza się ku dołowi nadając smutny, postarzający wyraz twarzy. Z upływem czasu można zauważyć pozorne zmniejszenie gałki ocznej, nie dotyczy to jednak ściśle struktury oka, a okolicy okołooczodołowej. Dochodzi do zmniejszenia zarówno wymiaru poziomego jak i pionowego szpary powiekowej spowodowane między innymi zwiotczeniem więzadła bocznego kąta oka wraz z opadnięciem powieki. Zmienia się także kształt powieki z migdałowatego na eliptyczny.
Efekt lisiego oka – jak można go uzyskać?
Efekt lisiego oka może być naturalnym wyrazem twarzy występującym u danej osoby. Można go także czasami uzyskać za pomocą różnych sposobów u osób z predysponującą anatomią. Teoretycznie najlepszymi pacjentkami są takie, które mają długą szparę powiekową z zaznaczonym już choćby niewielkim dodatnim wektorem.
Przez pojęcie „foxy eye” można znaleźć trzy metody stworzenia lub podkreślenia tego efektu:
- poprzez technikę makijażu,
- przez zabieg medycyny estetycznej z użyciem nici rewitalizująco-liftingujących,
- poprzez procedurę chirurgiczną.
Morfologia pozabiegowa twarzy charakteryzuje się uniesieniem zewnętrznego kąta oka, a także podniesieniem brwi zwłaszcza w ich bocznej części.
Foxy Eyes a nici rewitalizująco-liftingujące
Najmniej inwazyjna wydaje się krótka procedura wykonywana w znieczuleniu miejscowym za pomocą nici rewitalizująco-liftingujących. W ich skład których wchodzi PDO, czyli polidioksan. Najczęściej implantuje się od 2 do 4 nici, które utrzymują się około od 6 miesięcy do kilku lat. Wadą metody jest możliwość pozostawienia zaciągnięć skóry, asymetrycznego rozpuszczania nici i wytworzenia nierównomiernej blizny w tkance podskórnej, gdy są one podane w niewłaściwy sposób.
Foxy Eyes uzyskane przez zabieg chirurgii plastycznej
Najważniejsze jest, aby anatomia twarzy w ocenie lekarza pozwoliła na uzyskanie optymalnego efektu po zabiegu. Wówczas mamy do dyspozycji procedury z zakresu chirurgii plastycznej. Subtelne zmiany można uzyskać stosując klasyczne techniki bez uzyskania efektu nienaturalności. Operacyjne uzyskanie tzw. lisiego oka zostało zaproponowane w celu stworzenia azjatyckich oczu w kształcie migdałów. Po raz pierwszy dokonał tego chirurg plastyczny, dr Robert Flowers, ponad 50 lat temu. Obecnie procedura ta może obejmować kombinację: blefaroplastyki, kantopeksji, kantoplastyki i liftingu brwi.
Foxy Eyes – etyczny wymiar chirurgii plastycznej
Ostatnio na temat tej procedury ukazała się wzmianka w czołowym czasopiśmie Journal of Plastic, Reconstructive & Aesthetic Surgery. Stereotypy Azjatek jako „egzotycznych” nadal przenikają amerykański przemysł kosmetyczny. Stąd popularność „lisiego oka” wśród zachodnich mediów społecznościowych. Wiele kobiet wyraziło zdanie, że rosnąca popularność tej historycznie krytykowanej cechy azjatyckiej oczu jest niewłaściwa.
Kilku znanych chirurgów plastycznych, w tym dr Gabriel Chiu, publicznie odmówiło wykonania operacji lisiego oka. Miało to na celu zwalczanie tego typu zachowań. Azjatyckim kobietom wielokrotnie wmawia się, że ich cechy są nieatrakcyjne lub niepożądane. Uczy się je, żeby zasymilowały się z kulturą zachodnią. Muszą wyrzec się cech, z którymi się urodziły, chociażby poprzez korekcję chirurgiczną. Aktualnie naśladowanie azjatyckich rysów twarzy poprzez procedurę „foxy eye” stało się więc podwójnym punktem widzenia. Osoby urodzone z oczami w kształcie migdałów są negatywnie stereotypowe, podczas gdy te, które decydują się je uzyskać, są podziwiani jako trendsetterzy. Dyskusja ta stanowi tylko jeden z elementów szerszej rozmowy na temat roli chirurgów plastycznych w kwestiach etycznych.
Podstawowym problemem po 60. roku życia jest niedobór hormonów – nie tylko płciowych, lecz także innych, np. hormonów tarczycy. Powoduje to spowolnienie procesów naprawczych, w …
Od czego zależy odczuwanie bólu podczas zabiegu? Jakie rodzaje znieczulenia są najbardziej skuteczne, po których mogą wystąpić powikłania? Na te i inne pytania odpowiada nasza …
