Ten nieinwazyjny zabieg może szybko skorygować asymetrię nosa, zlikwidować tzw. garba, zmienić profil i unieść końcówkę. Czasem poprawia też komfort życia – dzięki rozszerzeniu średnicy nozdrzy przednich ułatwia oddychanie.
dr Sebastian Łopato o niechirurgicznych sposobach poprawy wyglądu nosa
Dyplomowany lekarz medycyny estetycznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Absolwent Wydziału Lekarsko-Stomatologicznego Pomorskiego UM w Szczecinie. Członek Polskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej i Anti-Aging.
Czy nastolatki mogą mieć wykonaną korektę nosa nićmi?
Pierwszym możliwym przeciwwskazaniem do korekty kształtu nosa za pomocą nici jest wiek. Procedura nie może być wykonana u pacjentów, u których trwa wzrost i rozwój twarzoczaszki. Z zabiegu można skorzystać po zakończonym wzroście nosa, co mniej więcej przekłada się na osiągniecie pełnoletności.
Jakiego rodzaju nici używa się do korekty nosa? Z czego są wykonane i czy są bezpieczne?
Do zabiegu stosuję nici mające mikrowypusty na całej swojej długości, tzw. haczyki, dzięki którym dobrze mocują się w tkankach. Umożliwiają ich unoszenie bądź utrzymywanie w ustalonej wcześniej pozycji oraz stanowią materiał wypełniający ubytek. Są produkowane z kopolimeru, kwasu polimlekowego i kaprolaktonu, dzięki czemu powoli rozkładają się do prostych cząsteczek wchłanianych przez organizm. Należy podkreślić jednak, że efekt trwa dużo dłużej niż czas wchłaniania. Biopolimer ten aktywuje fibroblasty do produkcji m.in. kolagenu i elastyny, co prowadzi do wzmocnienia tkanek przez stworzenie pewnego rodzaju tkankowego rusztowania. Ponadto jest stosowany od lat w wielu dziedzinach medycyny, co przekłada się na wysokie bezpieczeństwo procedury.
Jakie wady estetyczne nosa można nimi „naprawić”? Jakich nie można i kwalifikują się do zabiegów chirurgicznych?
Ze względu na rodzaj materiału i strukturę nici możliwa jest korekta asymetrii nosa, likwidacja tzw. garba, zmiana profilu nosa i uniesienia końcówki nosa. Istnieje również możliwość rozszerzenia średnicy nozdrzy przednich. Zastosowanie nici w celach estetycznych bardzo często przynosi poprawę w oddychaniu dla pacjenta. Korekcja nosa nićmi jest doskonałą alternatywą dla chirurgicznej korekty nosa. Są jednak przypadki, kiedy korekta nosa wymaga operacji chirurgicznej. To np. zmniejszenie objętości nosa, jego deformacje, które przy korekcie nićmi znacznie mogłyby go powiększyć, konieczność skorygowania przegrody nosowej w celu redukcji problemów zdrowotnych.
Czy trzeba się w jakiś wyjątkowy sposób przygotować do zabiegu?
Decydując się na zabieg, warto wykonać podstawowe badania, takie jak: morfologia, OB, APTT, INR oraz skonsultować się z lekarzem wykonującym zabieg, by omówić zakres korekty nosa oraz wykluczyć przeciwwskazania.
Kto nie może mieć wykonanej korekty nosa nićmi?
Przeciwwskazaniem są choroby autoimmunologiczne, choroba niedokrwienna serca, hemofilia, zaburzenia psychiczne, stany zapalne, nowotwory, przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych, zaostrzenie przebiegu chorób przewlekłych, ciąża i laktacja oraz wprowadzone wcześniej nierozpuszczalne implanty w obszarze zabiegowym. Ważną informacją dla pacjenta jest fakt, że haczyki mogą się zerwać przy działaniu dużych sił na nos. Wszystkie czynności regularne oraz uprawiane sporty muszą być wzięte pod uwagę podczas konsultacji.
Metamorfozy korekty nosa nićmi liftingującymi wykonane przez dr. Sebastiana Łopatę:
Korekta nosa nićmi. Jak przebiega ten zabieg?
Każdy zabieg implantacji nici wymaga stworzenia sterylnych warunków. W tym celu należy wykonać dezynfekcję pola zabiegowego. Nos i całą twarz należy odkazić preparatem do dezynfekcji. Następnie zazwyczaj rozrysowuję sobie schemat zabiegu i podaję znieczulenie. Jedyny moment, kiedy pacjent odczuwa niewielki ból, jest właśnie podczas znieczulenia miejscowego. Jest to kilka punktów wkłucia na nosie bardzo cienką igłą, a dyskomfort trwa zaledwie kilka sekund. Pacjent zostaje obłożony sterylnymi chustami. Przed wprowadzeniem nici jest wykonywane nakłucie na czubka nosa nieco grubszą igłą, by kaniula z nicią mogła swobodnie przejść przez skórę. Zazwyczaj implantuję nici P(LA/CL) każda po 12 cm. Na samym końcu zabiegu zostają naklejone malutkie plasterki ochronne, które pacjent powinien nosić przez trzy dni.
Jak pacjent wygląda od razu po zabiegu korekty nosa? Czy występują obrzęk i siniaki?
Do kilku dni po zabiegu mogą występować dolegliwości bólowe, które można łagodzić środkami farmakologicznymi. Do dwóch tygodni po zabiegu mogą też się utrzymywać niewielki obrzęk i siniak w okolicy nosa.
Czy efekty pojawiają się od razu? Ile czasu się utrzymują?
Efekty są widoczne natychmiast po zabiegu. Na ostateczny efekt należy poczekać około dwóch tygodni, kiedy ewentualny obrzęk i siniaki przeminą. Przy unoszeniu czubka nosa zabieg jest wykonywany z hiperkorektą, ponieważ w ciągu kilku dni po zabiegu czubek nosa delikatnie opadnie. Pacjent/-ka przez kilka dni będzie miał/-a czubek nosa wyżej niż planowany. Efekty utrzymują się minimum rok, wtedy zabieg można powtórzyć. Często jednak się zdarza, że chrząstka się przebudowuje i nie ma konieczności wykonywania zabiegu ponownie.
Czy nici są widoczne?
Absolutnie nie. Nici są całkowicie niewidoczne po zabiegu. Mogą jedynie być wyczuwalne przez jakiś czas przez pacjenta podczas dotykania nosa.
Jakie powikłania po korekcie nosa nićmi mogą się pojawić?
Mimo że jest to zabieg małoinwazyjny, to jest on wykonywany w sterylnych warunkach z zachowaniem wszelkich zasad aseptyki i antyseptyki. Nić stanowi tymczasowy implant, co wiąże się z ryzykiem infekcji. Dlatego bardzo ważne jest przestrzeganie zaleceń pozabiegowych oraz wizyty kontrolne – najlepiej po trzech dobach oraz po dwóch tygodniach. Bardzo istotnym atutem korekty nosa za pomocą nici jest jego odwracalność w przeciwieństwie do chirurgii plastycznej. Nawet kiedy pacjent będzie źle się czuł z nowym nosem, zawsze możemy wrócić do stanu wyjściowego przez wyciągnięcie nici.
Jakie korekty nosa nićmi są najtrudniejsze z punktu widzenia lekarza medycyny estetycznej?
Powiedziałbym, że wielokierunkowa korekta nosa. Rozumiem przez to korektę profilu nosa połączoną z uniesieniem czubka nosa, wyrównaniem asymetrii i rozszerzeniem nozdrzy przednich.
Serdecznie dziękuję za rozmowę.
DEPOZYT CZY ZIARNINIAK? Obrazowanie ultrasonograficzne (USG)
Jak wynika z raportu American Society of Plastic Surgeons (ASPS) za rok 2022 wypełniacze tkankowe zajmują drugie miejsce na liście najczęściej wykonywanych zabiegów małoinwazyjnych tuż za procedurami wykorzystującymi toksynę botulinową. W roku 2022 w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej wykonano ponad 4,8 miliona wypełnień za pomocą kwasu hialuronowego (HA) i 850 tys. wypełnień z użyciem innych preparatów niż HA. Liczba wykonywanych zabiegów stale wzrasta, w porównaniu z rokiem 2019 (przed pandemią Covid-19) odnotowano 70% wzrost [1]…
Za nami jedno z najważniejszych wydarzeń w branży medycyny estetycznej. 20 lutego na 46. piętrze…
Rozmawia: Magdalena Błaszczak Nie ukrywa, że jest perfekcjonistką. Pierwsze, najcenniejsze doświadczenia zawodowe zdobywała przez siedem…
Zespół rozrostu bakteryjnego (z ang. SIBO – small intestinal bacterial overgrowth) to grupa objawów klinicznych, spowodowanych nadmiernym rozrostem flory bakteryjnej w obrębie jelita cienkiego. Może powodować biegunki, zatrzymywanie wody w organizmie i obrzęki.
Agnieszka Piskała – Topczewska o zespole SIBO
Zespół rozrostu bakteryjnego (z ang. SIBO – small intestinal bacterial overgrowth) to nadmierny rozrost flory bakteryjnej w obrębie jelita cienkiego. W zależności od przyczyny oraz stopnia nasilenia kolonizacji tych okolic przez bakterie, może przyjmować rozmaite postacie – od średnio nasilonego dyskomfortu trawiennego, poprzez biegunki , aż do ciężkich zaburzeń wchłaniani i niedoborów składników odżywczych.
Istotą leczenia zespołu SIBO jest znalezienie przyczyny namnażania się bakterii, ich eliminacja oraz odpowiednia dieta z suplementacją substancji niedoborowych. Do niedawna zespół SIBO należał do rzadko rozpoznawanych jednostek chorobowych, głównie wśród pacjentów z wadami anatomicznymi przewodu pokarmowego bądź po operacjach w obrębie jelita cienkiego. Obecnie poznanych jest znacznie więcej czynników ryzyka, mogących prowadzić do nadmiernego rozrostu flory bakteryjnej jelita cienkiego, a zespół SIBO okazuje się częstszy, niż podejrzewano.
