W ostatnich latach w Polsce na popularności zyskują procedury poprawiające estetykę miejsc intymnych. Zalety ginekologii regeneracyjnej i rekonstrukcyjnej zostały wyraźnie dostrzeżone i docenione przez kobiety. Jakie zabiegi, mające wskazania nie stricte medyczne, lecz poprawiające wygląd i funkcjonowanie narządów płciowych, mogą wykonywać dzisiaj mężczyźni u urologa?
lek. Karol Raczyński o najpopularniejszych zabiegach urologii estetycznej
Specjalista urologii z tytułem FEBU (Fellow of European Board of Urology). Intima Clinic w Krakowie (www.intimaclinic.pl). Członek Polskiego Towarzystwa Urologicznego i Europejskiego Towarzystwa Urologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Andrologicznego.
Specjalista urologii z tytułem FEBU (Fellow of European Board of Urology). Intima Clinic w Krakowie (www.intimaclinic.pl). Członek Polskiego Towarzystwa Urologicznego i Europejskiego Towarzystwa Urologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Andrologicznego.
Mężczyźni tak naprawdę od dawna korzystają z zabiegów korygujących miejsca intymne. Na przykład stulejka oraz za krótkie wędzidełko napletka mogą sprawiać tak duży dyskomfort i uniemożliwiać czerpanie satysfakcji z życia seksualnego, że panowie już wiele lat temu upomnieli się o procedury terapeutyczne, mogące eliminować te przykre przypadłości. Są to zabiegi małoinwazyjne, wykonywane przez urologa najczęściej w warunkach gabinetu ambulatoryjnego, w znieczuleniu miejscowym. Czy można je zaliczyć do urologii estetycznej? Czy mężczyzna decydujący się na nie, myśli w kategoriach wyglądu swojego penisa? Zwykle pacjenci kierują się przede wszystkim niewydolnością i odczuwanym bólem podczas wzwodu, które powodują tego typu odchylenia w anatomii. Chcą więc przede wszystkim poprawić swój komfort. Jednak w drugiej kolejności nie bez znaczenia jest dla nich to, jak ich narządy płciowe będą prezentowały się po wykonanym zabiegu. Jeśli więc już jest przeprowadzana procedura usunięcia stulejki czy podcięcia wędzidełka penisa, oczywiście dążymy do jak najlepszej, satysfakcjonującej pacjenta estetyki tych obszarów.
Usunięcie stulejki
To najczęstszy zabieg urologiczny, korygujący wygląd męskich miejsc intymnych. Stulejka to pierścieniowato zwężone ujście napletka, które uniemożliwia lub utrudnia ściąganie napletka. Taki stan powoduje dyskomfort mężczyzny podczas wzwodu, ból podczas stosunku, a także utrudnia higienę intymną, przez co przyczynia się do nawracających zakażeń. Czynnikami ryzyka wystąpienia tego defektu są choroby przewlekłe takie jak np. cukrzyca, a także choroby autoimmunologiczne, w przypadku których komórki mające za zadanie walkę z zakażeniem, zamiast to robić, zwalczają własne tkanki, powodując ich patologię. To prowadzi do powstania przewlekłego stanu zapalnego, na którego podłożu tworzy się liszaj twardzinowy, w przypadku mężczyzn dotykający głównie penisa. Stulejka może być widoczna gołym okiem, gdy napletka w ogóle nie można odsunąć – mówimy wtedy, że jest patologiczna. Może być czynnościowa, gdy napletek wygląda normalnie, a mężczyzna z pozoru dobrze funkcjonuje i nie odczuwa żadnych dolegliwości, ale tylko do momentu współżycia i wystąpienia erekcji. Wtedy ciało jamiste znajdujące się w prąciu poszerza się, a skóra, która go otacza, czyli napletek, nie jest adekwatnie szeroka. Wówczas pojawia się zwężony pierścień, powodujący ucisk, a mężczyzna może odczuwać dyskomfort i dolegliwości bólowe.
Kiedy zgłosić się ze stulejką do urologa?
Każdy chłopiec rodzi się, mając stulejkę fizjologiczną. Zwykle ten stan utrzymuje się do wieku kilku lat i ulega samoistnemu rozwiązaniu, u większości dzieci na skutek spontanicznych erekcji, a te występują nawet u niemowląt. Problem wymagający interwencji dotyczy chłopców w wieku mniej więcej 8–10 lat i na pewno już znajdujących się w wieku dojrzewania. Dlatego każdy z nich powinien przebyć profilaktyczną kontrolę u urologa przynajmniej raz – właśnie w okresie pokwitania lub oczywiście wcześniej, jeśli rodzice widzą, jakieś nieprawidłowości. W zależności od stopnia zaawansowania problemu stulejkę można leczyć na różne sposoby – niekoniecznie od razu chirurgicznie. Jeśli ma ona charakter czynnościowy i objawia się tylko w wybranych sytuacjach, można w pierwszej kolejności wdrożyć leczenie zachowawcze, czyli stosować maści sterydowe oraz wykonać instruktaż zachowania odpowiedniej higieny. Jeżeli zaś stulejka jest bardziej zaawansowana tzw. patologiczna lub leczenie zachowawcze w przypadku stulejki czynnościowej nie przynosi oczekiwanych efektów, wówczas w grę wchodzi leczenie zabiegowe.
Rodzaje zabiegów usuwających stulejkę
Stulejkę można korygować przez całkowite usunięcie napletka, czyli tzw. obrzezanie, lub w wybranych przypadkach stulejek czynnościowych przez poszerzenie napletka, czyli tzw. plastykę napletka. Plastyka napletka polega na jego poszerzeniu. Po jej wykonaniu żołądź w stanie spoczynku będzie więc cały czas pokryta fałdem skóry, który jednak będzie już możliwy do odprowadzania i nie będzie powodował dyskomfortu podczas wzwodu. Ten rodzaj zabiegu może być wykonany tylko w przypadku określonej grupy pacjentów, u których skóra napletka jest elastyczna, nie występują na niej blizny. Stopień świadomości pacjenta musi być też wysoki, ponieważ w przypadku plastyki napletka występuje dużo większe ryzyko nawrotu problemu przez nadmierne bliznowacenie, które może powodować przerost tkanki pozostałej po zabiegu. Radykalne usunięcie napletka, czyli obrzezanie, rozwiązuje problem stulejki na zawsze. Napletek nie odrasta, a stulejka nie nawraca. Oba zabiegi są w większości przypadków wykonywane ambulatoryjnie, w trybie chirurgii jednego dnia. Pacjent przychodzi do gabinetu na zabieg i jeszcze tego samego dnia, bezpośrednio po nim, wychodzi. Procedura jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym i nie powoduje bólu podczas zabiegu. Jedynym nieprzyjemnym momentem jest podanie zastrzyku znieczulającego.
Plastyka napletka
W przypadku plastyki napletka lekarz przeprowadza w odpowiedni sposób cięcie łamane liniowe na napletku, które można porównać do poszerzonej litery M albo W. To pozwala poluzować napletek. Następnie cięcie to jest odpowiednio zszywane „wchłanialnymi” nićmi tak, by uzyskać poszerzenie napletka. Okres ich absorbowania trwa około 3–4 tygodnie, tzn. pod wpływem wody szwy zaczynają pękać, rozpadać się i same się wykruszają z tkanki. Pacjent unika dzięki temu dyskomfortu podczas ich zdejmowania. Po zabiegu pacjent przez 1–2 dni może odczuwać delikatny dyskomfort. Wskazane jest codzienne odprowadzanie napletka. Konieczna jest wyjątkowa dbałość o higienę i prowadzenie oszczędnego trybu życia, w tym unikanie pracy fizycznej i stosunków płciowych do momentu wygojenia tkanek. Lekarz w razie potrzeby przepisuje również inne leki, w tym antybiotyki, które należy przyjmować przez kilka dni.
Całkowite usunięcie napletka – zabieg klasyczny i za pomocą staplera
Zabieg całkowitego usunięcia napletka to zabieg chirurgiczny, także wykonywany w trybie chirurgii jednego dnia. Cięcie można wykonać tradycyjnie skalpelem lub za pomocą urządzenia tzw. staplera, który automatycznie za pomocą jednego ruchu jednocześnie obcina i zszywa z sobą skórę napletka. Ma to niewątpliwie swoje zalety, jednak każdy pacjent powinien wiedzieć, że wygląd prącia nieco różni się po zabiegu klasycznym i z wykorzystaniem tego typu narzędzia. Obie techniki są prawidłowe i doprowadzają do tak samo dobrego efektu funkcjonalnego. To oznacza, że usuwamy stulejkę i pozbywamy się problemu, ale inny sposób cięcia i zszywania tkanki powoduje inny wygląd pozostałego napletka. Są to niuanse, będące kwestią gustu, ale często mające decydujący wpływ na wybór formy zabiegu przez pacjenta. W mojej ocenie blizna po zabiegu staplerem jest bardziej subtelna niż po zabiegu klasycznym. W tym ostatnim napletek jest przyszyty tuż poniżej żołędzi, a w przypadku użycia staplera jest zachowany pewien dystans między żołędzią a linią cięcia, który jest trudny do przewidzenia i oszacowania z góry przed zabiegiem. Różnica ta w wysokości przeprowadzonego cięcia może objawiać się w przypadku zabiegu staplerem nieco inną barwą „nabywającej” tkanki – jest ona po prostu nieco bledsza niż pozostała. Dlatego w przypadku zabiegu z użyciem urządzenia czasami pacjenci zgłaszają się na korektę, która jest już poprowadzana metodą klasyczną. Zabieg staplerem polega na wprowadzeniu jednej końcówki, tzw. kowadełka, do wnętrza napletka. Gdy jest ona odpowiednio umiejscowiona, jednym ruchem dociska się drugą – zewnętrzną część z ostrzem, która jednocześnie odcina blaszkę zewnętrzną i wewnętrzną napletka i wstrzykuje specjalne zszywki, które łączą obie części napletka z sobą. Głębokość umiejscowienia tego urządzenia warunkuje, ile tkanki nad linią żołędzi pozostanie. Cała procedura trwa około 10 minut, z czego najwięcej czasu zajmuje założenie końcówki pod napletek. Jeśli pierścień napletka jest za wąski, wcześniej się go nacina. W klasycznym zabiegu cały napletek – jego blaszka wewnętrzna – jest odcięta tuż poniżej żołędzi, cały penis ma jedną barwę i nic nie nabywa, pozostała skóra jest jakby zlicowana z penisem. Zabieg jest przeprowadzany z użyciem skalpela lub radiofrekwencji, która pozwala jednocześnie odcinać i koagulować tkankę. Dzięki temu pole zabiegowe jest czyste, nie ma krwawienia i jest mniejsze ryzyko infekcji. W pierwszej kolejności napletek jest pionowo rozcięty do pożądanej głębokości, gdzie kończy się blaszka wewnętrzna, a następnie punkt po punkcie odcinany po obwodzie. Na końcu są zakładane szwy. Po zabiegu obrzezania, gdy żołądź jest całkowicie odsłonięta, pacjent może odczuwać ocieranie, które ustąpi po pewnym czasie. Tak samo jak w przypadku plastyki napletka należy stosować odpowiednią higienę i unikać wysiłku fizycznego i kontaktów seksualnych do momentu wygojenia się tkanki.
Plastyka wędzidełka napletka – frenuloplastyka
Innym problemem męskich miejsc intymnych jest za krótkie wędzidełko napletka. To pasmo tkanki łącznej, które jest umiejscowione od żołędzi do napletka. Bywa, że wędzidełko jest za krótkie, co powoduje uczucie ciągnięcia, duży dyskomfort i ból podczas wzwodu, a nawet może ono pękać. Zbyt krótkie wędzidełko prącia może występować od urodzenia lub też może ulec skróceniu w wyniku urazów i stanów zapalnych, a te prowadzą do bliznowacenia i zaburzają w ten sposób elastyczność struktury wędzidełka. Problem zwykle nasila się z czasem, ponieważ za krótkie, pękające wędzidełko ulega ponownemu bliznowaceniu i jeszcze większemu skróceniu. Pacjent czasami zgłasza się dopiero, gdy w obrębie wędzidełka ma naprawdę grubą i twardą bliznę, która też źle wygląda. W tym przypadku nie ma możliwości stosowania leczenia miejscowego. Tkanka zwykle jest tak zbita i twarda, że żadne maści sterydowe nie mogą jej zmiękczyć ani rozciągnąć. Konieczne jest leczenie zabiegowe, które jest tak naprawdę małoinwazyjne, przeprowadzane w znieczuleniu miejscowym. Frenuloplastykę, czyli plastykę prącia, można wykonać metodą laserową, radiofrekwecją lub skalpelem. Metoda polega na poprzecznym odpreparowaniu krótkiego wędzidełka oraz podłużnym zszyciu, czym uzyskuje się jego wydłużenie. Dyskomfort po tym zabiegu jest bardzo niewielki. Pacjent wymaga około tygodniowej abstynencji seksualnej, unikania wysiłku fizycznego i kąpieli w basenie czy jacuzzi.
Grudki perliste
Typowym problemem estetycznym męskich miejsc intymnych są grudki perliste. Są to różowe wypustki, które znajdują się dookoła żołędzi. Nie jest to schorzenie ani żadna patologia. Nie należy ich mylić z kłykcinami kończystymi, których występowanie oznacza już zakażenie wisusem HPV. Grudki perliste z reguły występują u młodych osób około 20.–30. roku życia. Z wiekiem zanikają samoistnie. U części pacjentów wywołują pewnego rodzaju kompleksy. Tego typu defekt estetyczny możemy usuwać za pomocą lasera CO2, koagulacji bipolarnej lub radiofrekwencji. Zmiany są pojedynczo, delikatnie usuwane termicznie. Czas rekonwalescencji nie wymaga stosowania żadnych opatrunków, jedynie środków dezynfekujących. Metoda jest dobierana indywidualnie, w zależności od potrzeb pacjenta.
Podsumowanie
Najpopularniejsze zabiegi urologiczne na pograniczu estetyki i poprawiania komfortu mężczyzn są znane i wykonywane od wielu lat. Procedur stricte estetycznych na miejsca intymne dla panów jest oczywiście więcej. Niektórzy wykonują również zabiegi powiększania penisa czy odmładzanie moszny, tzw. scrotox. Osobiście nimi się nie zajmuję, ale ich obecność na rynku oznacza niewątpliwie, że jest na nie zainteresowanie i mężczyźni dbają o tego typu aspekty swojej atrakcyjności.
Jakie powikłania mogą wystąpić po zabiegu blefaroplastyki?
Jak wygląda zabieg blefaroplastyki?
- Chirurgiczny zabieg opadających powiek górnych wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym w warunkach ambulatoryjnych.
- Po przygotowaniu pola operacyjnego i znieczuleniu miejscowym wycina się zaznaczony wcześniej nadmiar skóry powieki za pomocą nożyczek.
- W większości przypadków jest to zabieg bezkrwawy. W przypadku wystąpienia krwawienia z rany używa się koagulacji.
..
Niektóre znamiona, choć może niezbyt estetyczne, nie mają znaczenia zdrowotnego. Są jednak takie, które bezwzględnie…
dr Kamil Adamczyk o odchudzaniu w gabinecie lekarza medycyny estetycznej lekarz medycyny estetycznej Farmakologia –…
