Laseroterapia – czy lasery nieablacyjne są naprawdę skuteczne?

Laseroterapia – skąd się wzięły lasery nieablacyjne?

Wiązka światła laserowego zabłysła po raz pierwszy w roku 1960. Jednak pierwsze kroki na drodze do stworzenia lasera poczyniono znacznie wcześniej. Wszystko zaczęło się w roku 1917, kiedy Albert Einstein stwierdził, że jest możliwe pobudzanie atomów do emisji światła, co jednak okazało się wtedy bardzo trudne do sprawdzenia. Minęło wiele lat, zanim udało się tego dokonać. Przełom nadszedł, gdy trzech amerykańskich naukowców: Charles Townes, James Gordon i Herbert Zeiger, odkryło sposób pobudzania atomów do emisji mikrofal. W roku 1954 skonstruowali pierwszy maser (Microwave Amplification by Stimulated Emission of Radiation). To urządzenie emitujące silną, dającą się sterować wiązkę mikrofal. Osiągniecie to zachęciło wielu naukowców do prób budowy laserów. Pierwszym, któremu się to udało, był Theodore Maiman. 15 maja 1960 roku pobudził do emisji pierwszej wiązki światła laserowego pręt z rubinu, umieszczony wewnątrz potężnej lampy błyskowej. To właśnie wtedy na dobre rozpoczęła się era laserów. Specyficzne właściwości fizyczne światła laserowego oraz jego wpływ na skórę powoduje, że urządzenia laserowe są szeroko wykorzystywane w terapii defektów skórnych. Laseroterapia stała się niezbędną procedurą w dermatologii i kosmetologii.

Laseroterapia – odmładzanie laserem nieablacyjnym

Jeszcze do niedawna hasło „laserowe odmładzanie skóry” najczęściej kojarzyło się z laserami ablacyjnymi. I bardzo słusznie, gdyż to grupa niezwykle skutecznych w walce z oznakami starzenia, choć inwazyjnych i charakteryzujących się dość długim okresem rekonwalescencji laserów. Obecnie jednak to nie jedyne, a jedne z kilku rodzajów laserów wykorzystywanych do odmładzania skóry. Od pewnego czasu obserwujemy trend odwracania się od zabiegów inwazyjnych i wymagających długiego okresu rekonwalescencji na rzecz stymulujących, mało inwazyjnych, a skutecznych metod odmładzania skóry. Trend ten zaowocował pojawieniem się na rynku laserów frakcyjnych. Nazwa – laseroterapia frakcyjna pochodzi od angielskiego słowa fractional, oznaczającego: ułamkowy,  niecałkowity i oznacza oddziaływanie wiązki laserowej tylko na cześć tkanki. W 2004 roku została wprowadzona koncepcja frakcyjnej fototermolizy, którą opracowano w celu skrócenia czasu rekonwalescencji. Służyła ona też do  wyeliminowania ryzyka związanego z tradycyjnymi, polegającymi na odparowaniu wierzchniej warstwy skóry zabiegami laserowymi. Wiązały się one z powstaniem widocznych ran, a także z przejściową utratą ochronnych funkcji skóry. 

Laseroterapia – laser nieablacyjny – światłowodowy laser erbowy na szkle 

W ten trend doskonale wpisuje się światłowodowy laser (Fiber Laser) erbowy na szkle, o długości wiązki 1550 nm. 

• Laser ten zalicza się do grupy laserów frakcyjnych nieablacyjnych, a więc wywołuje on tylko częściową termolizę. 
• Naświetlana jest nie cała powierzchnia skóry, a jedynie jej fragmenty (25 – 50% skóry na wybranym obszarze). 
• W skórze właściwej powstają mikroskopijne kolumny termicznych uszkodzeń, otoczone przez obszar zdrowej (nieuszkodzonej) tkanki.
• To umożliwia uruchomienie kaskady naturalnych procesów regeneracyjnych na obszarze większym niż średnica pojedynczej uszkodzonej kolumny, w której doszło do koagulacji.
•  Zdrowa skóra wokół stref uszkodzeń pełni rolę zapory przed potencjalną infekcją, a także przyspiesza procesy gojenia przez migrację komórek z żywej, niezmienionej tkanki.